Tytułowe malowanie zestawu Arma Hobby 70071 przedstawia Mustanga P-51K „Fragile but Agile” z 342. Dywizjonu Myśliwskiego, 348. Grupy FEAF, stacjonującego na Filipinach w 1945 roku. Ten efektowny samolot w niebieskich oznaczeniach dywizjonowych symbolizuje moment przełomu – gdy niechciane początkowo Mustangi udowodniły swoją wartość w ciężkich warunkach Pacyfiku, stając się kluczowym elementem alianckiej ofensywy przeciw Japonii.
Na Obszarze Południowo-Zachodnim Pacyfiku (South-West Pacific Area, SWPA) dominowały wcześniej Thunderbolty i Lightningi – samoloty uznawane za bardziej odporne i lepiej przystosowane do długich lotów nad oceanem i dżunglą. Gdy w końcu do FEAF trafiły Mustangi, przyjęto je z rezerwą. Jednak już kilka miesięcy później to właśnie one eskortowały B-29 nad Japonię, a ich piloci udowodnili, że „kruchy, lecz zwinny” Mustang potrafi być zabójczo skuteczny.
Mustangi – niechciane myśliwce FEAF
Mustangi pojawiły się na obszarze Południowo-Zachodniego Pacyfiku pod koniec 1944 roku. Do tego czasu głównymi myśliwcami w tym rejonie były P-47 Thunderbolt i P-38 Lightning, uznawane przez dowódcę FEAF za optymalne do działań w tym teatrze operacyjnym. Przyjęcie Mustangów spotkało się z oporem dowództwa, lecz mimo to w listopadzie 1944 roku pierwsze egzemplarze pojawiły się na Nowej Gwinei.
Zastrzeżenia wobec Mustangów wynikały z obaw o problemy techniczne i straty podczas długich przelotów nad dżunglą i oceanem. Samolot miał silnik rzędowy chłodzony glikolem, co czyniło go bardziej podatnym na uszkodzenia. Dwusilnikowy P-38 (również z silnikami rzędowymi) lub jednosilnikowy P-47 z silnikiem gwiazdowym chłodzonym powietrzem były uznawane za bardziej odporne i zdolne do kontynuowania lotu po trafieniu.
Teatry Operacyjne na Pacyfiku, czerwoną linią zaznaczno maksymalny zasięg ekspancji japońskiej (wikimedia commons – domena publiczna).
Mustangi w 342. Dywizjonie
342 Dywizjon Myśliwski „Scroungers” należał, wraz z 340. Dywizjonem „Sky Devils”, 341. Dywizjonem „Black Jacks” i 460. Dywizjonem „Black Rams”, do 348. Grupy Myśliwskiej, pierwotnie wyposażonej w P-47 Thunderbolty.
Po lewej, godło malowane na samolotach 342 dywizjonu, malował Zbigniew Malicki.
Pierwsze Mustangi dotarły do 342. Dywizjonu 27 lutego 1945 roku. Szesnastu pilotów przyprowadziło samoloty z Finschhafen na Nowej Gwinei do San Marcelino na Luzonie. W jednostce pozostało siedem maszyn, a pozostałe rozdzielono między inne dywizjony 348. Grupy.
Do końca kwietnia grupa operowała mieszanie – używając zarówno P-47, jak i P-51. Wykonywano loty nad morzem, a także misje eskortowe w rejonie Hainanu i Formozy (dzisiejszy Tajwan) oraz dużo ataków na cele naziemne na terenie Filipin.
15 maja 1945 roku grupa przeniosła się do Floridablanca, skąd w lipcu trafiła na Ie Shima koło Okinawy, prowadząc stamtąd loty eskortowe bombowców B-29 nad Japonię.
P-51 K Mustang „Fragile but Agile” na Filipinami, wiosna-lato 1945. Malował Piotr Forkasiewicz.
Mustang „Fragile but Agile”
P-51K-10-NT Mustang, 44-12018, nr 79 „Fragile but Agile” 342. Dywizjon Myśliwski, 348. Grupa Myśliwska, Luzon, Filipiny, 1945 r.
Samolot przybył do jednostki 17 lutego 1945 roku i został przydzielony pilotowi Lt. Bertramowi Lee, który nadał mu nazwę Fragile but Agile. Nie wiadomo, czy była to aluzja do różnic między Mustangiem a P-47, ale z dzisiejszej perspektywy wydaje się to bardzo sugestywne.
Lt. Bert Lee uzyskał podczas służby dwa zestrzelenia, jedno A6M Zero zestrzelił latając na P-47 nad Manilą 22 grudnia 1944, drugie to samotna G4M Betty przechwycona w drodze do Chin 11 marca 1945 r. na P-51K „Fragile but Agile”
Oznaczenia szybkiej identyfikacji w FEAF
Samoloty FEAF operujące na Filipinach miały oznaczenia szybkiej identyfikacji – szerokie czarne pasy na kadłubie i skrzydłach. Na zdjęciach samolotu Berta Lee widać na skrzydłach ślady po taśmie maskującej, na kadłubie natomiast pasy zostały namalowane na czysto. Częstym elementem ozdobnym były biało-czerwone pasy na usterzeniu, przypominające oznaczenia z początku wojny.
Oznaczenia samolotów w dywizjonach 348 Grupy Myśliwskiej
Każdy z dywizjonów 348. Grupy miał własne oznaczenia kolorystyczne na stateczniku pionowym i kołpaku śmigła:
- 340 Dywizjon: numery 1–33, czerwony pas i kołpak
- 341 Dywizjon: numery 35–60, żółty pas i kołpak
- 342 Dywizjon: numery 65–99, niebieski pas i kołpak
- 460 Dywizjon: numery 100–130, czarny pas i kołpak
Oznaczenia samolotu „Fragile but Agile”
Maszyna Lee miała więc niebieski pas na stateczniku pionowym i niebieski kołpak śmigła. Napis Fragile but Agile był prawdopodobnie wykonany w kolorze granatowym – podobnie jak napisy na innych Mustangach tego dywizjonu.
Dwa zdjęcia Mustanga 44-12018.Górne z nazwiskiem pilota i dwoma oznaczeniami zestrzeleń, ale bez godła dywizjonu i bez napisu Fragile but Agile. Dolne z napisem i godłem, ale bez zestrzeleń. To drugie jest czasem umiejscawiane na Ie Shima. W modelu zamieściliśmy kalkomanie z tym drugim, jako bardziej efektowym.
Literatura
- Michael Claringbould, Pacific Profiles Volume 12: Allied Fighters: P-51 & F-6 Mustang Series – New Guinea and the Philippines 1944–1945, Avonmore Books 2024, ISBN 978-0645700442
- History of the 348th Fighter Group | Page 2 | WWII Forums
- Hands on with Bremont’s P-51 watch – the #watchnerd
- 348th Fighter Group – USAAF
Zobacz jeszcze:
- Model P-51K Mustang w sklepie Arma Hobby link
Modelarz, który ma szczęście pracować w swoim hobby. Na co dzień osoba szara i niepozorna. Ożywia się dyskutując o modelarstwie, teoriach spiskowych, Wielkim Księstwie Litewskim i marketingu internetowym. Współwłaściciel Arma Hobby. Skleja figurki, samoloty i broń pancerną, głównie polonika i lotnictwo morskie.
This post is also available in:
English
