Każdy z ważnych samolotów Fokkera zawierał zwykle w swej konstrukcji jedną kluczową innowację. Maszyny serii E.I-E.III, o umiarkowanych osiągach, miały synchronizatory karabinów maszynowych pozwalające strzelać do przodu przez obracające się śmigło. To czyniło je pierwszymi prawdziwymi myśliwcami. Trójpłatowy Dr.I zaprojektowano tak, by jego krótkie i grube skrzydła nie wymagały usztywnienia stawiającymi wielkie opory linkami, przy okazji gruby profil płata zapewniał doskonałe wznoszenie. Fokkerowi D.VII przewagę nad przeciwnikami dawał znakomity, wysokościowy silnik BMW IIIa. Także „Brzytwa...